Aktualności

Ogólnopolska Pielgrzymka Prawników

Po wakacjach przychodzi czas na podjęcie z nowym zapałem pracy duszpasterskiej. Praca ta odbywa się głównie w strukturach diecezjalnych duszpasterstwa, a bazuje na ogólnym duszpasterstwie w parafiach. Przygotowujemy się do 1050 – lecia Chrztu Polski, dlatego też tematyka tegorocznej Ogólnopolskiej Pielgrzymki Prawników dotyka kwestii, na ile świadomie potrafimy przeżywać naszą wiarę i o niej świadczyć. Tradycyjnie od wielu już lat gromadzimy się na Jasnej Górze w sobotę 3 października br.

Ramowy program tej pielgrzymki przedstawia się następująco:

Godz.  09,30 Droga Krzyżowa na Wałach – oprawa Duszpasterstwo Diecezji Tarnowskiej.

Godz.  11,00 Eucharystia koncelebrowana w Kaplicy Matki Bożej Jasnogórskiej. Przewodniczy i homilię wygłosi J. E. Ks. Bp Adam Wodarczyk, biskup pomocniczy Diecezji Katowickiej – oprawa liturgiczna Duszpasterstwo Diecezji Tarnowskiej.

Godz. 12,30 – 12,45 Druga część spotkania: wykładowo – dyskusyjna w Kaplicy św. Józefa (poza murami Klasztoru).

Pierwsze wystąpienie: Pan Prof. dr hab. Piotr Jaroszyński (Katolicki Uniwersytet Lubelski im. Jana Pawła II w Lublinie) – temat wykładu „Czy cywilizacja zachodnia przetrwa bez katolicyzmu?” (ok. 30 min.).

Przerwa na kawę i ciastko (ok. 20 min).

Drugie wystąpienie: Pan Mecenas Olgierd Pankiewicz (Wrocław, Stowarzyszenie Ordo Iuris) – temat wystąpienia: „Katolicki Prawnik w przestrzeni publicznej” (ok. 30 min.).

Po prelekcjach/wykładach przewidziana jest dyskusja.

Godz. 14,30-14,45 (ok.) Zakończenie

 

            W imieniu ks. Bpa Piotra Sawczuka, Delegata KEP ds. Duszpasterstwa Prawników oraz własnym serdecznie zapraszam do udziału w Pielgrzymce. Zachęcam też, aby wzajemnie przekazywać sobie informacje o pielgrzymce.

            Z pozdrowieniami i życzeniami Bożego błogosławieństwa.

            Ks. Tomasz Czarnocki

Krajowy duszpasterz prawników

Rożważania

Rozważania Wielkanocne

491px-Raffaello_Sanzio_Auferstehung_Christi_Sao_PauloPrzed nami dni, kiedy szczególnie będziemy przeżywali największe tajemnice naszej wiary. Ofiara Jezusa Chrystusa na Krzyżu to objawienie doskonałej miłości Boga do świata, a pusty grób to niemy świadek centralnego wydarzenia ludzkiej historii: Zmartwychwstania naszego Pana. Urzeczywistnia się w tych dniach prawda, że „jeżeli ziarno wpadłszy w ziemię nie obumrze, zostaje tylko samo, ale jeżeli obumrze, przynosi plon obfity” (J 12, 24). Jest to godzina uwielbienia Jezusa. Przeszedł on przez śmierć i żyje, by nam dać życie. Po co to było? Ewangelista Jan jednoznacznie stwierdza: „Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne” (J 3.16). Człowiek sam nie mógł wykupić swoich grzechów. Trzeba było, aby dokonał tego Ktoś równy Ojcu. Tym Kimś był Jezus.

Czytaj dalej Rozważania Wielkanocne →

Aktualności, Rożważania

Radość Paschy fundamentem Wielkiego Postu

Jak co roku, Środą Popielcową rozpoczęliśmy najważniejszy cykl liturgiczny w ciągu roku liturgicznego – cykl paschalny. Składa się on z dwóch części: czterdziestu dni Wielkiego Postu oraz pięćdziesięciu dni uroczystego świętowania Paschy Jezusa Chrystusa, czyli Jego przejścia ze śmierci do życia.

Pierwsza część tego cyklu, Wielki Post, nie jest zatem, jak nam się czasami wydaje, czasem smutku, przygnębienia, budzenia w sobie odrazy do tego co ziemskie. U podstaw wielkopostnej drogi nawrócenia leży prawdziwa radość, radość paschalna, która może wydawać się trudną radością, bez wątpienia trzeba nam się jej stale uczyć, ale to właśnie ona nadaje prawdziwy sens ludzkiemu życiu (Lośp, nr 6). Ostatecznym celem Wielkiego Postu nie jest „doskonalenie się” człowieka, wyrabianie w sobie cnót, tak, by móc stojąc przed Bogiem powołać się na swoje „osiągnięcia”, ale zanurzenie się w Miłość objawioną na krzyżu Chrystusa. Bardzo wyraźnie podkreśla to aklamacja przed Ewangelią Środy Popielcowej: „Nawróćcie się do waszego Boga, On bowiem jest łaskawy i miłosierny” (Jl 2,13). Wszelki nasz wysiłek, praktyki ascetyczne, większa ilość czasu poświęcona na modlitwę, uczestnictwo w rekolekcjach, nabożeństwie Drogi Krzyżowej czy Gorzkich Żali, ma na celu zwrócenia naszego serca do Boga, który „JEST łaskawy i miłosierny”. Nie BYWA, nie BĘDZIE, ale właśnie JEST. Udowodniło to, gdy posłał na świat swojego Syna, który przyjął niesprawiedliwy wyrok, na krzyżu złożył swoje życie w ofierze przebłagalnej za nasze grzechy i zmartwychwstał. Nasze wielkopostne zwrócenie się ku Bogu, jest wchodzeniem w ten przeobfity dar Paschy.

Wejdźmy zatem w Wielki Post z nadzieją i odwagą, mając na horyzoncie naszych modlitw, pokuty i postanowień zwycięstwo Chrystusa nad śmiercią. Wsłuchajmy się także w słowa wielkopostnego orędzia papieża Franciszka, w którym pochyla się on nad problemem „globalizacji obojętności”[1]. Niech naszemu zwróceniu się ku Bogu towarzyszy także zwrócenie się ku braciom, tak, by wypełniły się słowa Jezusa: „To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak ja was umiłowałem” (J 15,12).

 

ks. Rafał Pietruczuk, Siedlce


[1]Tekst orędzia: http://w2.vatican.va/content/francesco/pl/messages/lent/documents/papa-francesco_20141004_messaggio-quaresima2015.html

Bez kategorii

Święta Bożego Narodzenia

bozeNarodzenie2014Pomódlmy się w tę Noc Betlejemską,
W Noc Szczęśliwego Rozwiązania,
By wszystko nam się rozplątało,
Węzły, konflikty, powikłania.
Oby się wszystkie trudne sprawy
Porozkręcały jak kukiełki.
Oby w nas paskudne jędze
Pozamieniały się w owieczki,
A w ochach mądre łzy stanęły
Jak na choince barwnej świeczki.
Niech Anioł podrze każdy dramat,
Aż do rozdziału ostatniego,
I niech nastraszy każdy smutek,
Tak jak goryla niemądrego.
Aby wątpiący się rozpłakał
Na cud czekając w swej kolejce,
A Matka Boska – cichych, ufnych –
Na zawsze wzięła w swe ręce.

Ks. Jan Twardowski

 

 

Nadszedł dla Maryi czas rozwiązania i porodziła swego pierworodnego Syna (Łk 2, 6-7). Ta jedna noc zmieniła cały świat. Zapowiadany przez proroków, na świat przyszedł Syn Boży, aby zamieszkać wśród nas. Emmanuel – Bóg z nami. „Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne” (J 3, 16). Okazało się po raz kolejny, że Bóg wierny jest swoim obietnicom, że nie cofa nigdy Swojego słowa. A Ty człowiecze, co Ty na to? Bóg objawił się wobec nas w bezbronnym Dziecięciu, a my się przed Nim bronimy, żeby Go przyjąć. Dlatego „Przebudź się człowiecze: dla ciebie Bóg stał się człowiekiem! Zbudź się o śpiący, i powstań z martwych , a zajaśnieje ci Chrystus. Dla ciebie, powtarzam, Bóg stał się człowiekiem. Umarłbyś na wieki, gdyby On nie narodził się w czasie. Przenigdy nie byłbyś wyzwolony z ciała grzechu, gdyby On nie przyjął ciała, podobnego do ciała grzechu. Byłbyś skazany na niemiłosierną wieczność, gdyby Bóg nie okazał ci wiecznego miłosierdzia. Nie byłbyś przywrócony życiu, gdyby on nie poddał się dobrowolnie prawu śmierci. Bez Jego pomocy byłbyś zgubiony, zginąłbyś, gdyby nie przyszedł (Kazanie 185 św. Augustyna, Liturgia godzin na dzień 24 grudnia). Wobec tej Tajemnicy najbardziej właściwą postawą jest wdzięczność, że Bóg jest dobry aż tak, że się o nas troszczy, pochyla się nad nami, że Mu na nas zależy, że jesteśmy ważni dla Niego.

Szanowni państwo!

Na przeżywanie Świąt Bożego Narodzenia proszę przyjąć najlepsze życzenia otwierania się na łaskę zbawienia, abyśmy umieli odpowiadać Panu Bogu na Jego miłość. Wezwani przez św. Jana Pawła II, nie bójmy się otworzyć drzwi dla Chrystusa, bo On jest tym, który wprowadza ład i porządek w nasze życie.

Do gorącego i otwartego naszego serca niech przyjdzie Pan i umocni nas swoim pokojem, byśmy go mogli rozdawać wszędzie tam, gdzie niepokój. Dzielmy się opłatkiem jak Chlebem miłości przy pełnym ciepła i radości wigilijnym stole. Niech Pan daje nam wiarę mocną – taką, która potrafi góry przenosić, nadzieję, która pozwala zawsze ufać oraz miłość, która czyni nas gotowymi do poświęcenia i ofiary z siebie.

Niech prawda o wejściu Boga w życie ludzi i Jego delikatnym wchodzeniu w nasze życie inspiruje i oświeca nasze myśli, słowa i działanie w każdym nadchodzącym dniu Nowego 2015 Roku.

 

 

Ks. Tomasz Czarnocki

Krajowy duszpasterz prawników.

 

 

 

Rożważania

Refleksja o świętości i przemijaniu

Miesiąc listopad to szczególny miesiąc refleksji o ludzkim przemijaniu, o życiu człowieka i jego śmierci, o tym co jest ostatecznym przeznaczeniem człowieka. Szczególne znaczenie mają pierwsze dni miesiąca – 1 listopada Uroczystość wszystkich Świętych, 2 listopada Wspomnienie Wszystkich Wiernych Zmarłych. W tym jest cała mądrość Kościoła, który odsłania najpierw perspektywę świętości, aby człowiek miał świadomość celu, do którego zmierza. Poznaniu czy przypomnieniu tej perspektywy przyporządkowana jest  właśnie Uroczystość Wszystkich Świętych. Wielkość człowieka tkwi właśnie w tym, że potrafi sobie stawiać cele do realizacji, a nieraz dla ich zrealizowania potrzeba oddać życie (św. Maria Goretti). Czym jest świętość? – wyjaśnia nam św. Jan Paweł II – świętość to umiejętność naśladowania Chrystusa w Jego Miłości, w naszej codzienności. Święci w niebie, których wspomina Kościół w uroczystość wszystkich Świętych, kanonizowani i ci anonimowi, to właśnie ludzie którzy naśladowali Chrystusa w Jego Miłości. W zwyczajnej i szarej rzeczywistości, potrafili oni kochać Boga i bliźniego, tak jak Chrystus ukochał Ojca i nas wszystkich. Potrafili oni tak jak Chrystus oddać życie. My też jesteśmy powołani do świętości, do miary wielkości według pełni Chrystusa. Pomagają nam w tym święci orędownicy w niebie. Ich wspominanie wywołuje albo pomnaża w nas chęć przebywania w ich gronie oraz pragnienie, aby Chrystus, nasze życie, ukazał się tak jak im, również i nam, abyśmy i my ukazali się z Nim w chwale (Kazanie św. Bernarda).

Czytaj dalej Refleksja o świętości i przemijaniu →